Brunon

Bruno z Kwerfurtu, Bonifacy, święty (ok. 974-1009), misjonarz i hagiograf niemiecki. 985-94 przebywał w Magdeburgu, gdzie zdobył wykształcenie i był kanonikiem kapituły katedralnej. Propagator uniwersalistycznych idei Ottona III, jako kapelan towarzyszył mu 996-97 w wyjeździe do Rzymu. 998-1002 mnich w klasztorze Benedyktynów na rzymskim Awentynie, następnie w eremie Pereum koło Rawenny, gdzie zetknął się ze św. Romualdem.

Stamtąd zamierzał wyruszyć do Polski, czemu 1002 przeszkodziła wojna między Bolesławem I Chrobrym a Henrykiem II. Biskup od 1004, wkrótce otrzymał od papieża tytuł arcybiskupa i rozpoczął podróże misyjne na Węgry i Ruś.

1005-1009 działał w Polsce, skąd prawdopodobnie wysłał 1007 misję do Szwecji i 1008 sam wyjechał nawracać Pieczyngów. Po powrocie zorganizował wyprawę misyjną na tereny zamieszkane przez plemiona pruskie, w trakcie której zginął z rąk Jaćwingów.